Jak odejść, to z hukiem – Pin Up & Burlesque Party vol. 6!

Znalezione obrazy dla zapytania pin up burlesque party 6

Oj, do napisania tej relacji zbierałam się długo. Ale było trochę do pomyślenia.

Więc tak – kilka dni po zakończeniu Pin Up & Burlesque Party jego niestrudzone organizatorki, Vintage Girl i Ina Von Black oświadczyły, że była to ostatnia edycja. Trochę rozumiem tę decyzję, ale szkoda mi właściwie jedynej takiej imprezy w stylu retro w Polsce. Pin Up & Burlesque Party nigdy nie było piknikiem na który przychodziło się w dżinsowych szortach i flaneli. Dziewczynom udało się stworzyć elegancki event, na który osobom aktywnym w naszej niszy nie wypada nie być i nie wypada nie wyglądać. Miałam ogromną przyjemność spędzić wieczór w towarzystwie takich dziewczyn jak Klod, Nina Holy, Rockagirl, RetroFem, Edie Von Cinnamon, Lacy Dottie i Vilma Rouge. Myślę, że nasza loża była pełna najpiękniejszych osób tego wieczora, ale wszyscy bardzo się starali 🙂

Dużo rzeczy pozostało takich samych. Impreza odbyła się w łódzkiej Scenografii (która nadal jest wspaniała), DJ Oldstyle przygrywał w przerwach pomiędzy setami. Retro Pasjonaci pojawili się z pięknym samochodem, przy którym można było sobie zrobić zdjęcie. Po zmroku jak zwykle było to pewnym wyzwaniem 🙂

Pewne rzeczy zostały jednak zmienione. Zupełnie obiektywnie myślę, że zaangażowanie w imprezę Betty Q było bardzo dobrym pomysłem. Jej spory wkład był dla tego wieczoru prawdziwym zastrzykiem energii. Betty energicznie poprowadziła imprezę, była też kuratorką sceny burleskowej. Oprócz tego miała swoje stoisko z merchandisingiem, na którym oprócz zdjęć znalazły się ręcznej roboty pasties i fascynatory!. Innymi atrakcjami były możliwość zrobienia sobie fryzury retro u Mamy Q, a następnie mini-sesji zdjęciowej z Fottoo.pl, która zaaranżowała najmniejsze studio świata i miała przy sobie mnóstwo ślicznych rekwizytów.

Scarlet del Acosta Betty Q

Burleska była na dobrym poziomie. Największe wrażenie zrobiła na mnie headlinerka, Colette Collerette, która wygląda jak żywcem wyjęta z końca lat 20. Zaprezentowała dwa numery, każdy z jakimś „smaczkiem” – w pierwszym żonglowała lewitującą kulą (a ja stałam w pierwszym rzędzie publiczności i nadal nie wiem jak to robiła), w drugim zaprezentowała bardzo klasyczny taniec z wielkim balonem. Wszystko było dopracowane – kostiumy, choreografia, muzyka, makijaż. Perfekcja!

Colette Collerette Colette Collerette

Oprócz Colette wystąpiły relatywnie nowe na scenie Scarlet Del Acosta (w klasycznym numerze z balonikami), Maggie Rabbit (która zaśpiewała na scenie „Duet kwiatów” z opery „Lakme” i rozwaliła mnie na łopatki) i Vila Vanilla (nie widziałam jeszcze takiego wykorzystania światełek LED na scenie i jestem absolutnie zaczarowana). W kategorii „wyjadaczek” pojawiły się Betty Q i Juicy Jane, obie z numerami rzadko pokazywanymi, więc nawet regularna burleskowa dziwka taka jak ja mogła zobaczyć coś nowego.

Scarlet del Acosta

Vila Vanilla

Pin up był, jak i w poprzednich latach, głównie w publiczności. Trochę mi brakowało czegoś bardziej związanego z modą, bo akcent znowu zdecydowanie był na „burlesque”. Myślę, że można było zorganizować na scenie coś związanego z modą, co nie było nagrodą za najlepszą stylizację. Ale, ale, muszę przyznać, że dziewczyny w tym roku zmieniły zasady i rozdały nagrody osobom, które po prostu uznały za najlepiej ubrane. Myślę, że jako organizatorkom jak najbardziej przysługuje im taki przywilej i popieram takie rozwiązanie. Ponadto nagrody – książki poświęcone ludziom z naszej ulubionej epoki – powędrowały w ręce osób, które wygrały bardzo demokratyczne losowanie.

Pin Up Burlesque Party

To oczywiste, że można było mnie znaleźć klaszczącą w pierwszym rzędzie 🙂

Pin Up & Burlesque Party

Najmniej z programu rozrywkowego obchodził mnie występ zespołu Tiger Skull, który w porównaniu z zespołami grającymi w poprzednich latach uderza dużo bardziej w punkowe nuty psychobilly. Bardzo niemoje, więc kwestia gustu. Jeśli ktoś jest fanem, pewnie bawił się dobrze – mnie nieco przeszkadzał fakt, że zespół był nagłośniony tak, że nawet na drugim końcu klubu nie dało się rozmawiać bez krzyczenia do siebie nawzajem.

Impreza nie odbiegała poziomem od poprzednich edycji. Jako ukoronowanie wysiłku dziewczyn – myślę, że była dobrym pożegnaniem. Trochę szkoda, a trochę ciekawa jestem, czy na rynku pojawi się jakieś wydarzenie, które wypełni lukę, jaką Pin Up & Burlesque Party niewątpliwie po sobie zostawi.

Zdjęcia: Obiektywna Łódź

A tak prezentowałam się na imprezie ja:

Zdjęcie: Retro Pasjonaci – Łódź
Bluzka + spódnica: ReStyle
Rękawiczki, fascynator, biżuteria: wyciągnięte z mojej przepastnej szafy pełnej skarbów

„Możesz wszystko, jesteś księżniczką!” – czyli o tym jak pojechałam na burleskowe kolonie

burleskowe kolonie

Pomysł wakacji z burleską może się wydawać nieco karkołomny. Jej naturalnym środowiskiem jest raczej miasto, raczej klub, raczej noc. Tymczasem grupa fanek i fanów (!) burleski pod przewodnictwem naszej burleskowej mamy, Betty Q, wybrała się do Nowego Kawkowa na burleskowe kolonie.

burleskowe kolonie

Relaks w hamaku.

Program

O tym, że burleska nie jest tańcem, pisałam już wielokrotnie. A więc zajęć tanecznych na tym wyjeździe, zgodnie z moimi przypuszczeniami, nie było. Był za to cykl warsztatów poświęconych tematom bardzo szeroko związanym z burleską – od mapy skojarzeń, przez historię i dyskusje o tekstach naukowych (a są takie!), po zajęcia poświęcone świadomości ciała i koordynacji ruchowej oraz YouTube party, czyli oglądanie najciekawszych występów burleskowych z całego świata. Nie obyło się też bez krótkiego instruktażu dotyczącego tassel twirling, czyli kręcenia frędzlami umieszczonymi na pasties umieszczonych… no, tam gdzie umieszcza się pasties 😉 Ponadto codziennie można (ale nie trzeba) było uczestniczyć w porannej rozgrzewce oraz zajęciach typowo sportowych, prowadzonych przez Vilę Vanilę. Dodatkowym smaczkiem była prezentacja i dyskusja na temat sztuki dragu i tego jak i gdzie łączy się ona z burleską, poprowadzona przez dwóch performerów (a właściwie dwie performerki – Yalla Yalla i Chirusska). Krótko mówiąc, na nudę narzekać się nie dało nijak! 🙂

burleskowe kolonie

Co tam Chodakowska, nasza Vila Vanilla!

 

burleskowe kolonie

Wakacje czyli słodkie lenistwo? Nie tutaj 😀

burleskowe kolonie

O tym, że współpraca jest dobra, uczyliśmy się poprzez zakładanie na siebie boa, rękawiczek i halki oraz jedzenie czekolady… naprawdę!

Grupa

Strasznie podobało mi się, jak zróżnicowaną grupą byliśmy. Na wyjeździe znalazły się osoby w różnym wieku, z różnym doświadczeniem scenicznym i wiedzą o burlesce, a także z całym wachlarzem własnych zainteresowań i umiejętności, które mogą się przydać w burlesce i w codziennym życiu. Dzięki temu byliśmy też grupą niezwykle samowystarczalną – sami sobie gotowaliśmy (i to pysznie!), organizowaliśmy zajęcia i wyjazdy nad pobliskie jezioro. Poczucie wspólnoty, jaka się między nami zawiązała było naprawdę, naprawdę miłe.

burleskowe kolonie

Jedzenie posiłków na świeżym powietrzu, przy jednym stole (no, potem dostawiliśmy drugi) – NAJLEPIEJ <3

burleskowe kolonie

O, tak wyglądaliśmy mniej-więcej w komplecie 🙂

Miejsce

Dom, w którym się zatrzymaliśmy, był wspaniały. Na końcu posta zamieszczam link do strony internetowej, na której możecie znaleźć więcej informacji, ale napiszę tylko, że każde miejsce, gdzie można znaleźć w pokoju adapter i zbiór płyt winylowych, huśtawkę (sic!) czy ogromny regał z książkami, ma moją aprobatę.

Większość zajęć odbywała się albo w sali „kominkowej” albo w stodole. Stodoła była bardzo przestronna i przygotowana do prowadzenia weń zajęć ruchowych, więc korzystaliśmy z niej niemal codziennie, czy słońce, czy deszcz. Zrobiliśmy tam też dwa nieco improwizowane showcase’y – jeden był zwieńczeniem burleskowego wyzwania dotyczącego stworzenia numerów w hołdzie legendom burleski, a drugi prezentacją numerów, na temat których chcieliśmy dostać informację zwrotną od publiczności.

Powiem wam, występ w stodole, to jest dopiero szkoła życia dla performerów! Zero backstage’u, zero sceny, z oświetlenia jeden spot – w takich warunkach z występu wychodzi wszystko. Na scenie w klubie chyba nie da się odtworzyć takiej bliskości z publicznością – ale może to też kwestia tego, że występowaliśmy dla siebie nawzajem. Choć dołączyli do nas właściciel i jego znajomi oraz ekipa joginek, które również zatrzymywały się w domu.

burleskowe kolonie

Takie widoki były na wyciągnięcie ręki. Nic, tylko rozłożyć kocyk i podziwiać!

burleskowe kolonie

Vila Vanilla zażywająca kąpieli słonecznej.

Czy warto?

Program wyjazdu był zaplanowany tak, żeby wyciągnęły z niego coś zarówno osoby kompletnie nowe w świecie burleski jak i takie, które mają już z nią coś do czynienia. Jakoś tak się złożyło, że byłam w grupie wyjadaczką z najdłuższym stażem po Betty (to już… 4 lata?) ale i ja nauczyłam się i dowiedziałam czegoś nowego, zarówno o burlesce jak i o sobie jako performerce.

Ważnym wydaje mi się też uzmysławianie jak największej grupie odbiorców burleski, że poza atrakcyjną stroną wizualną jest w tej sztuce coś więcej. Dyskusji o tym, czy burleska różni się od striptizu i czy jest feministyczna, nie zapomnę długo. Tak samo życiorysów niektórych gwiazd burleski, które znałam z pseudonimu, ale nie wiedziałam nic o ich osobistych historiach.

Całe to doświadczenie było dla mnie ogromną przyjemnością i chętnie je powtórzę. Zresztą, jeszcze przed wyjazdem z tego magicznego miejsca zaklepaliśmy u właściciela termin na przyszły rok! Kto wie, może następnym razem uda mi się wcielić w rolę wykładowczyni?

Strona domu w Nowym Kawkowie

Akademia Burleski Betty Q

burleskowe kolonie

 

burleskowe kolonie

Piękne jeziorko, którego nazwy nie znam, ale za to kąpałam się w nim nago 😀

burleskowe kolonie

Na koniec ja w wersji wakacyjnej – bez makijażu, ale i tak stylowo 🙂

American Day #5

American Day #5

Cuore.pl

Po opuszczeniu imprezy w roku 2014 pojawiłam się ostatnio na piątej już edycji American Day organizowanej przez salon Liberator Harley Davidson.

Piknik dla miłośników motoryzacji znacznie się rozrósł pod względem liczby uczestników (słyszałam nieoficjalnie, że szło w tysiącach). Oprócz pięknych, mniej lub bardziej zabytkowych motocykli i samochodów znalazło się miejsce dla fanów pin up (standardowy konkurs miss pin up), muzyki typu Americana i rockabilly, burleski, mody i akcesoriów retro, tatuaży i… w sumie to dla każdego.

Atrakcji było mnóstwo – przede wszystkim koncerty zespołów Teardrop Valley, Romeo Karpińskiego z Anną Jaskanis, Tiger Skull, świetnych chłopaków z Burnin' Hearts i Jet-Sons, ale także tradycyjny pokaz palenia gumy i parada po mieście, konkurs Fendera w którym można było wygrać gitarę, nauka tańca rockabilly jive, pokazy burleski, tańca na rurze i fireshow, no i przede wszystkim najważniejsze konkursy wieczoru – na najlepszy samochód, motocykl i pin up girl.

Nie obyło się oczywiście bez małych obsuw, ale przy takim rozmiarze imprezy i tak jestem pod wrażeniem. Byłam na miejscu już o 12 (bo o 12:30 miała mieć miejsce pierwsza prezentacja uczestniczek konkursu pin up, która niestety się nie odbyła) i od samego początku nie brakowało zainteresowanych. Pod wieczór można było już mówić o tłumach ludzi. Ludzi w różnym wieku, z dziećmi, bez dzieci, fajnie wystylizowanych niezależnie od roku urodzenia.

Swoją drogą, pin up to taki styl, który chyba pasuje każdej kobiecie, niezależnie od wieku, czy rozmiaru. Widziałam rozkoszne dzieciaki biegające w koszulkach w groszki i chustkach na głowie, jak i panie w wieku mojej matki, które wyglądały pięknie w kwiecistych sukienkach.

 

 

Do tego doszły jeszcze dodatkowe atrakcje w postaci wystawców i stoisk sponsorów. Można było m. in. napić się drinka od Jamesona lub cydru Uncle and Nephew, a także pochodzić po stoiskach sklepów Fender (cudowne gitary!), Retro Zone, Miss Vintage, Pu-Si, 5080 st Peggy’s Boutique, Black Cherry, Miladelic, Faster Dog, Ciotka Ostra Art, Wyczarowane Hand Made, Fuckart Tattoo, a także zrobić sobie darmowy manikiur na stoisku OPI i skorzystać z usług barbera Barberian Academy & Barber Shop, a głodni mogli zjeść burgera zrobionego przez ekipę z Hard Rock Cafe (uffff – coś mogłam pominąć!)

American Day #5

z Klod, również uczestniczką konkursu Miss Pin Up. foto: Kamila Burzymowska Photography

Bawiłam się świetnie. Jak zwykle spotkałam wielu znajomych ze światka retro (jesteśmy nadal dość niewielką niszą, ale trochę to lubię 🙂 ), ale też poznałam nowych ludzi i usłyszałam wiele naprawdę miłych słów dotyczących swojej stylizacji. Mimo iż nie wygrałam konkursu, jestem z tego stroju naprawdę zadowolona i spróbuję powtórzyć go w jakiejś marynarskiej sesji 🙂

American Day #5

prawie wszystkie uczestniczki konkursu Miss Pin Up – jedna się gdzieś zgubiła. foto: Warszawa i Okolice

Czy mam jakieś zastrzeżenia? Chyba tylko jedno – o pewną powtarzalność. Zespoły trochę te same co zawsze, burleska w wykonaniu Betty Q (z innymi numerami, ale jednak), Miss Pin Up będące bardziej konkursem na to kto przyprowadził więcej znajomych niż na obiektywnie najlepszą stylizację… Nie twierdzę, że było źle – bo nie było! Ale jeśli przychodzi się na tę imprezę co roku, można chcieć nieco więcej różnorodności.

Stylówa:
Sukienka – ??? metki brak (Allegro), halka – Allegro, buty – Leg Avenue (Allegro), fascynator – Cherry Bonbons Atelier.

Tak, jestem królową znajdowania okazji na Allegro.

Galerie zdjęć z eventu (wybór):

Kamila Burzymowska
Marcin Lipka
Marcin Zdun (MoyBox.pl)
Cuore Fotografia Motoryzacyjna
Kustom Konwent
Auto-Świat
Warszawa i Okolice

Burlypicks Warsaw!

Burlypicks Warsaw

Burlypicks to międzynarodowy konkurs burleski organizowany przez Burlesque Bitch i Kat De Lac, performerkę która miała okazję gościć w Warszawie w zeszłym roku podczas Burleskowej Sceny Otwartej – The Movies Night. Jest to konkurs przeznaczony zarówno dla performerów burleski jak i przedstawicieli tzw. variety – drag show, żonglerki, sztuki cyrkowej etc.

Miałam niezwykłą przyjemność dzielić scenę z Red Juliette, Coco De Chocolat, Juicy Jane, Rose de Noir, Dragon Ines, Mr Tutti Hide, Celeste De Moriae i Papiną McQueen. W składzie jury zasiadały Kat De Lac, Kim Lee i Parolina.

Burlypicks Warsaw

Konkurs składał się z trzech części – każdy performer wykonywał swój „główny” numer, osoby biorące udział w konkursie wokalnym dodatkowo wykonywały piosenkę, potem większość performerów spróbowała swoich sił w improwizacji, a na koniec niektórzy zmierzyli się z frędzlami z przodu i tyłu, czyli tassels i assels.

Wystąpiłam na scenie w sumie cztery razy – z głównym numerem „Master & Servant”, piosenką „Nie mów mamie”, w improwizacji i kategorii „tassels”. Improwizacja, która była pierwsza, była dla mnie najtrudniejszym zadaniem. Trzeba było wylosować zadanie (w moim przypadku był to „głód”) i pokazać je w trakcie dwóch minut improwizacji do muzyki, której wcześniej się nie znało. Wykorzystywane piosenki były jednak popularne i nie było niespodzianek – ale zdarzyło się np. zadanie pokazania bycia śpiącym do „Sexy Back” Justina Timberlake’a 🙂

Burlypicks Warsaw

Pierwsze (zasłużone!) miejsce w głównym konkursie zdobyła Coco De Chocolat, która na jesieni pojedzie dumnie nas reprezentować podczas finału w Los Angeles! Drugie i trzecie miejsce przypadło Red Juliette i Juicy Jane. Poza główną nagrodą rozdane zostały następujące tytuły:

Master of Singing – ja :)))

Burlypicks Warsaw

Master of Comedy – Juicy Jane

Master of Improvisation – Coco De Chocolat

Master of Tassels – Coco De Chocolat

Master of Assels – Celeste de Moriae

Burlypicks Warsaw

To pierwszy tego typu konkurs organizowany w Polsce i udział w tworzeniu naszej burleskowej historii był prawdziwą przyjemnością :)))

Wszystkie zdjęcia powyżej: Fottoo.pl. Poniżej zaś kilka selfiaków z Instagrama, na którym możecie śledzić moje burleskowe życie o tu.

Burlypicks Warsaw
Burlypicks Warsaw Burlypicks Warsaw Burlypicks Warsaw Burlypicks Warsaw Burlypicks Warsaw Burlypicks Warsaw

Burlypicks Warsaw

Czy burleska musi być śmieszna, czyli parę słów o „Burleskowym Święcie Wiosny”

Burleskowe Święto WiosnyBurleskowe interpretacje filmów, sztuk i baletów nie są niczym nowym. Sięgając do korzeni burleski można się wręcz dopatrzyć jej źródeł w satyrach przedrzeźniajacych sztukę wysoką. Samo słowo „burleska” pochodzi od włoskiego „burla” oznaczającego figiel, żart, kpinę. Początków burleski można się doszukać w XVIII-wiecznych groteskowych parodiach sztuki wysokiej – opery, baletu, przeznaczonych dla plebsu.

Współczesne burleskowe interpretacje znanych widowni tematów również nie są niespotykane. W Stanach Zjednoczonych są grupy zajmujące się produkcją tego typu spektakli – nowojorska trupa The Hotsy Totsy Burlesque specjalizuje się w widowiskach nawiązujących do słynnych filmów i seriali – zrobili już spektakle na motywach seriali takich jak „Doctor Who”, „Mad Men”, „Game of Thrones” czy „Buffy the Vampire Slayer”, były też show poświęcone „Harry’emu Potterowi”, „Groundhog Day”, „Star Wars”, „Hitchhiker’s Guide to the Galaxy”, „The Big Lebowski” (sic!), „Showgirls”, „Charlie’s Angels” i „Planet of the Apes”.  Z kolei duet Lily Verlaine i Jasper McCann wyprodukowali burleskową wersję „Alicji w Krainie Czarów” – „Through The Looking Glass” i „Dziadka do orzechów” – „Land of the Sweets”.

Burleskowe Święto Wiosny

Pomimo tego zadanie, którego podjęła się Betty Q było niezwykle ambitne i trudne. Po pierwsze, w Polsce tego jeszcze nie było. Po drugie, postawiła ona na burleskową interpretację „Święta Wiosny” Igora Strawińskiego. Sam balet dość kontrowersyjny (poniżej zamieszczam link do urywku z ciekawego skądinąd filmu „Coco Chanel et Igor Stravinsky” obrazującego jak wyglądała premiera tego baletu).

To, co mnie na samym wstępie zaskoczyło, to brak wspomnianego wcześniej elementu satyry. To była burleska bardzo poważna, aspirująca do miana sztuki równie wysokiej co balet i teatr. Wystawiana w teatrze, z aktorką teatralną w roli konferansjerki. Oprawa wizualna i techniczna spektaklu była na bardzo wysokim poziomie – jest on współfinansowany przez miasto i widać, że pieniądze te zostały dobrze spożytkowane. Piękne kostiumu autorstwa mojej dobrej znajomej Ruta Art robią wrażenie. Na potrzeby show została napisana muzyka i przygotowane wizualizacje. To z pewnością duży sukces tego przedstawienia – podejrzewam, że jeszcze nie było w Polsce tak skrupulatnie przygotowanego spektaklu. Skłamałabym jednak gdybym napisała, że nie mam doń żadnych uwag i jestem tylko i wyłącznie zachwycona. No nie jestem.

Burleskowe Święto Wiosny

Można oczywiście wytknąć pojedyncze problemy – widoczne zestresowanie performerki, zbyt cicha muzyka, problem z rekwizytem, problem z kostiumem. Każdy performer jednak wie, że te rzeczy się po prostu zdarzają, czasem częściej, czasem rzadziej. Może gdybym była bardziej zaangażowana w spektakl, nie byłyby dla mnie one tak widoczne. Ale spektakl nie angażował a wręcz utrudniał mnie-widzowi angażowanie się.

Burleskowe Święto Wiosny

Raz, że temat niełatwy. Impresje na temat kobiecości czasem były trafione bardziej (piękny, bardzo teatralny występ Betty Q otwierający show), czasem trochę mniej (numer z gejszą – jestem przeciwna wykorzystywaniu elementu cudzej kultury jako „przebrania”). Dwa, że tekst niełatwy. Nie wątpię w to, że Misty A włożyła w jego napisanie wiele wysiłku, ale zginął on gdy okazało się, że konferansjerka najwyraźniej nie miała okazji się z nim zapoznać i nie do końca ogarniała charakterystykę publiczności. Ponadto – nie wiem czy przychodząc na spektakl burleskowy chcę zastanawiać się nad tym, czy jakaś mała dziewczynka szyła w Chinach T-shirt który ma na sobie pan z widowni. Trzy, że owa profesjonalna realizacja też była niełatwa w odbiorze. Muzyka piękna – ale trudna i niestandardowa. Cieżko mi się jej słuchało w kontekście burleskowym – byłaby świetnym podkładem do pracy czy do posłuchania w ogóle, ale nawet dla mnie, osoby słuchającej na co dzień głównie jazzu, było zbyt chaotycznie. Charakter całego przedstawienia nie był lekki. Co ważniejsze, z założenia nie miał być lekki. Było wzniośle, poetycko, obrazkowo. Cały czas.

Mam z tego powodu trudności z nazwaniem tego spektaklem burleskowym. Moja definicja burleski zakłada ten element satyry, przymrużone oko, świadomość sztuczności całego show. Tutaj mi tego zabrakło. Bodaj jedynym momentem gdy zaśmiałam się z czegoś dziejącego na scenie był występ Coco de Chocolat, w którym z jej kostiumu meduzy wyleciały napompowane helem baloniki.

Nie twierdzę, że w burlesce nie ma miejsca na numery poetyckie, oparte wyłącznie na wrażeniu estetycznym. Ale zrobienie całego spektaklu tylko i wyłącznie z takich numerów było posunięciem bardzo ryzykownym i, moim zdaniem, nie do końca trafionym. Burleska jest przede wszystkim sztuką rozrywkową, która oczywiście przy okazji mówić widowni coś mądrego. Ale musi to mówić w sposób przystępny. Można mówić rzeczy ważne i nie robić tego tak poważnie.

Wszystkie zdjęcia: Fottoo.pl

Wiedźmy Warszawy – Betty Q i Lola Noir prezentują

wiedźmy warszawy

Mam ogromną przyjemność zaprosić Was na pierwszą imprezę w której występuję w nowej roli – producentki. Organizacja imprezy była moim tegorocznym marzeniem i cieszę się, że udało mi się je (jak na razie) zrealizować.

Dziady, Halloween, Andrzejki, Dni Zaduszne. Jesienne Mroki. Słońca będzie coraz mniej, dlatego proponujemy rozgrzewkę z gorącymi i mrocznymi performerkami;.

W programie:

– burleska na światowym poziomie – ze składu Betty Q & Crew wystąpią Betty Q, Juicy Jane, Coco de Chocolat i Kitty Van Purr, a także Red Juliette i ja, Lola Noir

– kolektyw didżejski LoCo, czyli Lola i Coco zasiądą za konsolami

– Juicy Jane i Dirty Lilly zmiksują jesienne drinki o smaku Waszych ulubionych performerek – Betty Q, Red Juliette i Lola Noir

– konkurs na najlepsze przebranie, a w nim klimatyczne prezenty od Cherry Bonbons Atelier, Greta Vintage Store, Brit Style, Wyczarovane Hand Made i Oh Lala!

Impreza odbędzie się 20 listopada (czwartek) w klubie Nova Maska (Krakowskie Przedmieście  4/6). Start: godz. 20:00, wejście od godz. 19:00. Bilety: 40 zł.

ZAPRASZAM!

Najpiękniejszy plakat na świecie © Zbigniew Flakus.

Boylesque Show

Boylesque ShowMęskie ciało otacza zupełnie inny rodzaj tabu niż ciało kobiece. Męska nagość nie kojarzy nam się z seksem, nie jest wulgarna, męskie sutki nie są cenzurowane (choć nie jest to wcale taki stary wymysł, jeszcze na początku XX w. pokazywanie gołej męskiej klaty na plaży było uznawane za nieprzyzwoite). Idea „female gaze„, odpowiedzi na wszechobecne we współczesnych mediach „male gaze” jest nadal relatywnie nowym pomysłem. Domyślnym kontekstem dla męskiej nagości w mediach zwykle nie jest seks, sensualność, ale humor.
Boylesque Show
Pierwsze w Polsce show poświęcone (niemal) w całości boylesce, raczkującej w naszym kraju odmianie burleski uprawianej przez osoby płci męskiej jednocześnie tę teorię potwierdza i jej zaprzecza.

Boylesque Show

Na samym wstępie imponuje przekrój przez performerów występujących w show – były osoby występujące jako drag queens (Kim Lee, Werewolf Boi), byli debiutanci (Mr. Tutti Hide, Gladky Adaś), byli wyjadacze (Master Bee), troszkę starsi, troszkę młodsi, z włosami, bez włosów, z brzuszkami i z pupami. No i kobieta z brodą.
Boylesque Show
Po drugie, podejście do tematu. Boyleska czerpie z burleski wykonywanej przez kobiety i w jej ramach również można wyróżnić pewne „nurty”. Część performerów opiera swoje show na robieniu dokładnie tego samego lub czegoś bardzo podobnego do tego co robią kobiety-performerki i ogólnie opiera swoje występy na „kobiecych” elementach (np. Paris Original z Mod Carousel). Biegunowo część skupia się na przerysowywaniu męskości (tak jak burleska w wykonaniu kobiet jest pewnym przesadzaniem w wyrażaniu kobiecości) w karykaturalny sposób (Evil Hate Monkey). Istnieje też trzeci nurt, czyli szukanie własnego sposobu ekspresji i to tego było w tym spektaklu najwięcej, co mnie niezwykle cieszy.
Boylesque Show
Naprawdę poruszyła mnie i zachwyciła mnogość poruszanych stereotypów związanych z szeroko pojętą definicją męskości. Mieliśmy więc numery osnute wokół płci i przechodzenia z jednej płci w inną. Były numery o uczuciach, o fetyszach, o orientacji seksualnej, orientacji politycznej, o metroseksualności, o ideale męskiego ciała. Każdy numer był o czymś.
Panowie zawiesili poprzeczkę niezwykle wysoko, ale też musieli to zrobić, żeby show miało sens. Kobieca nagość w kontekście estetycznym zawsze się obroni – dlatego tak dużym nurtem burleski na świecie jest jej amerykańska odmiana, którą da się określić jako wspomniane przeze mnie wcześniej „taki mam ładny kostium i tak ładnie go z siebie zdejmuję”. Jeśli performerka jest miła dla oka, jej występ jakoś się zazębi, nawet jeśli nie dzieje się w nim nic odkrywczego. Z mężczyzną na scenie jest inaczej – trzeba albo zaprezentować coś ciekawego lub iść w show zupełnie rozbuchane seksualnie (np. chippendales), rzadko jednak spotyka się występy nastawione na przekaz liryczno-erotyczny. W tym spektaklu i to się udało (i to debiutantowi Mr. Tutti Hide), dlatego panowie – wielki, wielki szacun!
Boylesque Show
Na koniec trzeba odpowiedzieć na pytanie – dla kogo jest to show? Moim zdaniem dla wszystkich osób, które mają otwarty umysł i są zainteresowane dyskusją na temat stereotypów związanych z płcią. Dla wielbicieli i wielbicielek męskiego ciała we wszystkich kształtach. Dla ludzi którzy lubią inteligentne, seksowne show z „mesydżem”. Powtórka 4 i 5 grudnia. Jeśli nie widzieliście, idźcie. Jeśli widzieliście, idźcie jeszcze raz. Ja będę.
Boylesque Show
Wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości Teatru Druga Strefa.
Boylesque Show

Cirque du Burlesque

Cirque du Burlesque

Cirque du Burlesque to kolejny po Odlocie i Uczcie spektakl Betty Q & Crew będący mniej-więcej zamkniętą fabularną całością – nie sceną otwartą ale przemyślanym przedstawieniem z tematem przewodnim, wokół którego osnute są pokazywane numery.

Cirque du Burlesque

Cirque du Burlesque

Pierwsza odsłona spektaklu, przy organizacji której miałam przyjemność uczestniczyć, miała miejsce w klubie Powiększenie. Gościnnie wystąpiła wówczas iście boska Aphrodite DeVine. Kolejne pokazy odbyły się w mokotowskim Teatrze Druga Strefa, którego scena nadała przedstawieniu ten wydźwięk, który bardzo w burlesce lubię. Jest ona dla mnie głównym punktem programu, a nie przerywnikiem dla gości na imprezie czy festiwalu i zdecydowanie chętniej widziałabym ją właśnie w takich miejscach.

Cirque du Burlesque

Cirque du Burlesque

W rolę ogarniającej ten cały cyrk kierowniczki DeMonique wciela się Monika Babula, aktorka występująca m. in. w zaprzyjaźnionym kabarecie Pożar w Burdelu. Wywiązała się w tej roli śpiewająco. A w jej cyrku, jak to w cyrku, można spotkać różne osobistości. Były więc tresowane zwierzęta (Betty Q z „Leopard Girl”, gościnnie występująca Bonbon La Kritz z „Itsy-Bitsy Spider”, Coco de Chocolat z „Dog Days Are Over”, stage monkey grana przez QT), linoskoczka (przezabawna Misty A), siostry syjamskie (Coco i Bonbon), orientalna tancerka tribal belly dance (gościnnie występująca przewspaniała Parolina), żonglerka (Juicy Jane z „Gloomy Sunday” i mrożącym krew w żyłach numerem z żonglowaniem tassels), a nawet kobieta z brodą (to… trzeba zobaczyć). Podczas pierwszego pokazu w Powiększeniu Aphrodite DeVine wystąpiła najpierw jako pajac wyskakujący z pudełka, a potem jako kobieta-dynamit i był to NAPRAWDĘ wybuchowy występ.

Cirque du Burlesque

Cirque du Burlesque

Forma cyrku zbliża spektakl nieco do formy rewii, rodzaju popularnego zwłaszcza w latach 20 i 30 XX w. przedstawienia, które łączyło w sobie bardzo różne rodzaje rozrywki, od burleski, przez klasyczny śpiew i taniec, na komikach kończąc. Oprócz klasycznych numerów burleskowych (gdzie przez klasyczny numer mam na myśli taki, który posiada w sobie element striptizu), mamy tu numery wyłącznie komediowe, występ tancerki tribal, komiczną relację pomiędzy prowadzącą i stage kitten, czy raczej stage monkey (w przeuroczym wykonaniu QT) oraz piosenki i triki iluzjonistyczne wykonywane przez samą DeMonique . Moim zdaniem – z korzyścią dla wartości spektaklu. Burleska jako taka jest dość specyficzną sztuką i mimo iż mieści w sobie bardzo wiele, to może się widzowi opatrzeć. Wzbogacenie spektaklu o pokrewne formy powoduje, że czeka się w napięciu na kolejny numer, zastanawiając, kto tym razem pojawi się na scenie i co pokaże (a czego nie).

Cirque du Burlesque

Zarówno podczas występów w w Powiększeniu jak i w Teatrze Druga Strefa publiczność zdecydowanie dopisywała, dlatego mam ogromną nadzieję, że spektakl ten będzie jeszcze pokazywany, a także, że Teatr Druga Strefa ugości jeszcze niejedno burleskowe show. Warunki mają po temu świetne!

Cirque du Burlesque

Cirque du Burlesque

Wszystkie zdjęcia dzięki uprzejmości Kania Be (blog tu).

Bettie Page Reveals All – PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL

bettie page reveals all

Czekałam, czekałam i doczekałam się. Podczas festiwalu filmowego PLANETE+ DOC jednym z prezentowanych filmów będzie „Bettie Page Reveals All”, autoryzowana biografia bodaj najsłynniejszej modelki pin up i fetish.

O filmie parę słów napiszę po jego obejrzeniu (jestem BARDZO podekscytowana, zwłaszcza, że PLANETE+ DOC organizuje również konkurs na recenzję filmową), natomiast już dzisiaj polecam wam zarezerwować bilety!

Projekcja filmu w ramach sekcji festiwalowej LSD: Love, Sex & Dreams odbędzie się w warszawskim kinie Kinoteka:

9 maja (piątek) – 21:30
10 maja (sobota) – 22:00
11 maja (niedziela) – 20:30

Bilety festiwalowe w niebagatelnej cenie 15 zł.

Przy okazji filmu w Kinotece odbędzie się też krótki pokaz burleskowy w hołdzie Bettie Page oraz spotkanie z mamą polskiej burleski, czyli Betty Q. Na pokazie obowiązuje wstęp wolny, pierwszeństwo jednak mają osoby z biletem na seans poprzedzający wydarzenie.

Do zobaczenia w weekend!

PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL

Bettie Page Reveals All (oficjalna strona filmu)

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Trzecia edycja łódzkiej Pin Up & Burlesque Party była zdecydowanie najlepszą. Było bardzo dużo dobrej burleski, nieco mniej pin up, ale to co było, również było bardzo, bardzo smaczne.

Pin Up & Burlesque Party vol. 3Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Występy burleskowe były podzielone na dwie części – Greenhorns, czyli świeżynki, dziewczyny występujące od niedawna, oraz Aleję Gwiazd. W ramach pierwszego setu wystąpiły Rose De Noir, Santa Evita i tańcząca na rurze Black Lady, w ramach drugiego BonBon La Kritz, Coco de Chocolat, Juicy Jane i Betty Q. O jakości ich występów świadczy fakt, że kompletnie zdarłam sobie gardło wiwatując pod sceną 🙂

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Przede wszystkim muszę wygłosić zachwyt nad miejscem imprezy. Klub Scenografia okazał się być strzałem w dziesiątkę – piękne wnętrze, wystylizowana i bardzo sprawna obsługa, pyszne drinki i jedzenie (z trudem dałam radę burgerowi wege, bo porcja była ogromna), no i przede wszystkim świetna scena!

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Milczący Asystent jak zwykle pokazał klasę i świetnie współgrał z konferansjerem płci męskiej. Mam wrażenie, że bycie „zapowiadaczem” na imprezach burleskowych to niełatwe zajęcie, bo trzeba budować zupełnie inny nastrój. No i przekonać publiczność – zwykle nieprzyzwyczajoną do bycia aktywną częścią show – do zapomnienia o przysłowiowej „czwartej ścianie” i głośnego wiwatowania. Tym niemniej Łukasz Jaskóła wypadł w tej roli bardzo zgrabnie. Ma też u mnie ogromnego plusa za wystąpienie WE FRAKU.

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Po imprezie kręciły się hostessy częstujące gości nową odmianą Finlandii Spices – muszę przyznać, że na chłodne listopadowe wieczory będzie w sam raz. Z innych atrakcji poza sceną było stoisko Greta Vintage Store (na które niestety nie dotarłam, a szkoda!) oraz możliwość zrobienia sobie zdjęć przy zabytkowych autach zapewnionych przez Retro Pasjonatów.

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Najsłabszym dla mnie punktem programu po raz kolejny był pokaz. Długie przerwy między kolejnymi modelkami i stosunkowo mała liczba prezentowanych modeli nie wzbudziły mojego zainteresowania. Nuży mnie też już nieco lansowanie jednego typu urody w polskiej modzie w stylu pin up – intensywny kolor włosów (jarzeniowy lub kruczoczarny), chuda sylwetka, ew. tatuaże. Niestety tylko jednak modelka na pokazie była nieco bujniejszych kształtów – a szkoda! Dla mnie pin up jest taki fajny m. in. dlatego, że dziewczyny nieposiadające rozmiaru XS mogą znaleźć w nim coś dla siebie, czuć się kobieco i atrakcyjnie i znaleźć stroje podkreślające ich walory. Dlatego kolejny gotycki pokaz gorsetów i sukienek nieco mnie rozczarował – nie dlatego, że prezentowane ubrania były nieatrakcyjne (wręcz przeciwnie, gorsety od Vermillion Corsets zrobiły na mnie duże wrażenie!), ale dlatego, że widziałam to już wiele razy i to nie jest ta pinupowa stylistyka, która mnie osobiście kręci.

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Innym punktem programu który niespecjalnie do mnie przemawiał był koncert zespołu Burnin' Hearts. Nie przepadam za tego typu muzyką, dlatego po prostu oddaliłam się w kierunku baru posilić się wspomnianym wege burgerem. Muszę tu jednak przyznać, że energia idąca ze sceny była wyczuwalna na drugim końcu sali, a ludzie ewidentnie bawili się świetnie, zatem występ zdecydowanie się udał.

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Jeśli miałabym mieć jakiekolwiek zastrzeżenia, to dotyczyłyby one organizacji konkursu Miss Pin Up. Nie miała miejsca przewidziana w programie prezentacja uczestniczek konkursu, co moim zdaniem sprawia, że z konkursu na najlepszą stylizację zmienił się on bardziej w konkurs na to, kto przyprowadził ze sobą więcej znajomych. Ponieważ jednak konkurs wygrała dziewczyna, która również i moim zdaniem miała najlepszy strój, nie mam dziewczynom za złe 🙂 Była to też okazja do tego, żeby znowu popatrzeć na przepiękną publiczność, która bardzo poważnie podeszła do zaleceń dotyczących dress code’u – dress to impress.

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Organizatorki imprezy, Vintage Girl i Ina Von Black oświadczyły, że rezygnują z organizowania imprezy dwa razy do roku i że kolejnej edycji można się spodziewać w przyszłym roku. Moim zdaniem to dobra decyzja, tak dobrą zabawę należy odpowiednio dozować! 🙂

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Wszystkie zdjęcia wykorzystane powyżej dzięki uprzejmości Nosferat Factory. Poniżej zaś kilka moich słitfoci z instagrama, którego możecie śledzić o tu.

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Z QT – klub czarnych stroików niewidocznych na zdjęciach 🙂

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Z TĄ Red Juliette. Wyglądającą jak gwiazda starego Hollywood.

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

Na imprezie nie zabrakło też Little Lotte 🙂

Pin Up & Burlesque Party vol. 3

To jest balkon w Scenografii. TAK TAM WYGLĄDAJĄ BALKONY.

Przeczytaj moje relacje z innych edycji Pin Up & Burlesque Party!

Pin Up & Burlesque Party Vol. 5
Pin Up & Burlesque Party Vol. 4

Pin Up & Burlesque Party Vol. 2