Lubię mówić, że burleska jest dla mnie performansem. Wyjść na scenę i zrzucić z siebie błyszczące ciuszki jest (relatywnie) łatwo, ale sprawić, żeby było to o czymś, żeby widz miał okazję ujrzeć na scenie jakąś historię, coś przeżyć – o to już znacznie trudniej. Film „Exposed” autorstwa Beth B pokazuje tę część środowiska burleskowego, która ów performance traktuje dosłownie i wykorzystuje go aby podroczyć się z widownią i przekazać im coś ważnego i bardzo osobistego.
„Exposed” to film dokumentalny autorstwa Beth B, znanej nowojorskiej przedstawicielki undergroundowego nurtu no wave. Jej prace często poświęcone są konwencjom przypisywanym do ciała, definicjom męskości i kobiecości. Praca nad filmem trwała 4 lata, podczas których autorka miała okazję uchwycić życie performerów za kulisami, na próbach, po zmyciu całego brokatu.
„Exposed” nie jest filmem o burlesce, chociaż większość jeśli nie wszyscy jego bohaterowie mają z burleską coś wspólnego. Jest to raczej film o nagim ciele i jego przekazie polityczno-społecznym. Nagość nigdy nie jest tu estetycznym celem samym w sobie. Nagość i kontekst jaki nadają jej performerzy stanowi ich osobisty manifest. Wykorzystują oni komediowy element burleski aby przełamywać tabu dotyczące niepełnosprawności, płci i seksualności.
W filmie występuje osiem osób będących częścią nowojorskiej sceny burleskowej – Bambi The Mermaid, Bunny Love, Dirty Martini, Julie Atlas Muz, Mat Fraser, Rose Wood, Tigger! i World Famous *BOB*. Osiem osobowości scenicznych opowiada o tym jak odnaleźli się w świecie burleski, jak dzięki niej znaleźli pole do wyrażenia swojej osobowości, swoich problemów. Jest tu mowa o byciu outsiderem, o znalezieniu swojej rodziny wśród podobnych outsiderów, o poczuciu przynależenia, o akceptacji swojego ciała, swojej płci, o związkach i o tym jak w zabawny i wywrotowy sposób przekonać widzów do przyjrzenia się swoim definicjom tego, co jest normalne i, być może, ich przeorganizowania.
„Exposed” miał premierę w roku 2013 na festiwalu filmowym w Berlinie. W Polsce był wyświetlany przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w ramach cyklu „Kobiety burzą mury”.
Widzów bardziej wrażliwych uprzedzam – w tym filmie nie ma żadnej cenzury. Jest nagość w różnych kształtach i rozmiarach, są różnego rodzaju genitalia, są czynności seksualne, pokazane są numery czerpiące garściami z motywów religijnych, nawiązujące do schorzeń psychicznych oraz użycie taśmy klejącej do naciągania skóry twarzy. Także wiecie, oglądacie na własną odpowiedzialność.
